|
Malbono sola ja ne venas. Okazi devis, do nun jenas ĉio ĉi tio. Kaj la amika kompanio, al mi kun tia simpatio kaj tiom kara? Mi vidas: estas ĝi tro rara. Ĉu eb le pro semad' erara: jen plena manko! Mistraktis ili min sen danko, dum Dio min de ĉiu flanko atak-malbenis: al mia dom' neniu venis, mi kredas: ilin vento prenis. La am' do mortas. Amikojn tiajn vent' forportas. Ĉe mia pord' la vento fortas: forportis ilin. |